addictedtofotons

Z czym zjeść minimalizm

     Chociaż minimalizm w sztuce to całkiem interesujący temat (szczególnie jego konceptualna forma) to nie o artystycznej działalności będę dzisiaj pisał. 
Zainspirowany epitetami, które przypisywane są temu nurtowi (spokój, kontemplacja, bezruch, medytacja, cisza) zacząłem zastanawiać się czy da się przełożyć to na życie codzienne. Z pomocą przyszło google i zaserwowało tysiące stron z poradami jak by tu sobie wszystko uprościć.

     W większości przypadków 'teoretycy' piszą o trzech sferach co do których można zabiegi owe zastosować:

• sprawy którymi się zajmujemy (wybrać te najważniejsze, o resztę niech się troszczy przypadek)
• ludzi którzy nas otaczają (skupić się na tych, którzy dla nas najwięcej znaczą)
• rzeczy posiadane (pozbyć się tych, które nie są nam potrzebne) 

     
     Zalety i wady, argumenty za i przeciw możecie łatwo znaleźć w sieci. Ja tym razem postanowiłem skupić swoje siły na robieniu a nie filozofowaniu i od tygodnia jestem szczęśliwym (?) posiadaczem pokoju w stylu minimal. Lekkie przemeblowanie, pozbycie się ubrań w których chodzę raz na rok, notatek ze studiów (oczywiście z lat ubiegłych ;) i tysiąca innych gadżetów przeobraziło te kilkanaście metrów kwadratowych w istny raj dla fanatyków prostych rozwiązań. Harmonię burzy jedynie laptop, długopis, kalendarz i ryza białego papieru. 
  
    Tydzień wystarczył abym przyzwyczaił się do nowego otoczenia, chociaż przyznam szczerze, że przez pierwsze dwa dni czułem się jak średnio dumny mieszkaniec klatki schodowej w stylu PRL. Na wyraźną zmianę zapewne trzeba będzie trochę poczekać.

     A wy jakie macie doświadczenia z minimalizmem?